Ad’ım

Ad’ım   Bağrında kor alevle yürüdü kalabalığa Alevi aldı fırlattı uçsuz karanlığa Yürüdü, yürüyor, yürüyecek mihrakta bir noktaya Herkes sırada herkes orada adım attı. Bir kafatası rüyası uğrunda bir kervanın ucunda Yahut vapurda bir hızırla buluşmaya Avucunun ortasında kor ateş saklarcasına Garip adamdı, biraz da hoyratça Mesut olmazdı tenekeden madalyayla Yürüdü, yürüyor, yürüyecek mihrakta bir noktaya adım attı. Dönmez ardındaki kurşuni kalabalığa Muhtelif duyguların vücut bulmuşu İnsan olmuşların en insan olmuşu Yaratır mı insan kendinden kendini? Sen arayıp bulmazsan bulur mu o kendi, seni? Bir insan kuyruğu ki zamandan zamana uzanan Yürüdü, yürüyor, yürüyecek mihrakta bir noktaya adım attı. Okyanusu taşıyan çatlak kafatasından Bir damla düştü sıradan sıraya insanlar arasına Kesin bir düşüş bu ve de zorunda Herkes tanır herkesi damlalar damgasından Yürüdü, yürüyor, yürüyecek mihrakta bir noktaya buldu. Mihrak mı tükendi ömürce süren hasret mi Okyanusta damla durdu Varsa bi tükenen yaratılmamış olan kendiydi eğer varsa da bi gerçek bu yaratılan kendiydi.